İbrettir bu resimler!

İbrettir bu resimler!

Biri yıllar öncesi Nazi zulmüne uğrayan Yahudiler, biri Yahudi zulmüne uğrayan Filistinliler.

İçinizden kim üzülmemiştir, Nazilerin yahudi kıyımına, kim lanetlememiştir, soykırımı. Bugün ise kim lanetlememiştir, yahudilerin Filistinlilere yaptığı soykırımı.

Irklar içinde azmini takdir ettiğim bir kavimdir, yahudiler. Azmettiler, çalıştılar Rabbimde onlara Rahman ismiyle tecelli etti. Çünkü ‘O’ hak ki çalışana verir. Ama ahrette sadece Rahiym ismiyle müminlere tecelli edecektir. Bugün sevinenler onlar. Birçoğumuz, yahudi askerlerin, bombalamalar sonucunda coşkularını, sevinçlerini, gazetelerden okuduk, esefle.

Bunun bir bedeli var. Ama bilmezler, anlatamazsınızda. Mazlum hakkını alacaktır zalimden, bu dünyada yada diğer tarafta. Velhasıl hakkını alacak bir şekilde.

Bunu bilmek, amentü etmek bizi kurtarmıyor.Cihadın farz olduğu ortamda tarafını netleştirmek her mümine, farz. Yazımla tarafım belli olsun istedim.

Bu durum bana, Hz.İbrahim’in ateşe atıldığında yaşanmış bir kıssayı hatırlattı. Kuşun ağzında bir dal varmış, sormuşlar ‘Ey kuş ağzında dalla nereye?’ Demiş İbrahim’i ateşe atacalar bende ateşe dal götürüyorum.

Bir diğer kuşun ağzında bakmışlar ki su, ‘Ey kuş, ağzında suyla nereye, gidiyorsun’. Hz. İbrahim’i ateşe atacaklar söndürmeye!

-Gücün yeter mi?

-Yetmez. Ama tarafımız belli olsun…

Kuş bile tarafını belli ederken, eşref-i mahlûkat olarak bizimde tarafımız belli olmalı.Maddi ve manevi.

Ne yukarda gördüğünüz resimlerle çifte standardı gözler önüne sermek, Gazze’deki yüreklerin ateşini söndürecek, nede okuyanların gönlüne su serpecek.

Düşünelim istedim, geçmişte yaşadıkları soykırımı, başka bir kavme yapmayı ilahi görev sayan; bu uğurda kutsal topraklar için maddi manevi var olanını ortaya koyan bir millet…

O topraklarda kutsal bir mekânı, ilk kıblesi olduğu halde bu zulme susan, bir ümmet.

Vesselam