ÇAĞDAŞLIK ÖLDÜ MÜ?

Somali son yılların en kurak mevsimlerinden birini yaşıyor.

Somali de hayat durma noktasına gelmiş durumda.

Su yok, Yiyecek yok.

Dakikada birkaç çocuğun öldüğü, açlık ve sefaletin kol gezdiği bir ülke haline geldi Somali.

Somali aç, Somali yardıma muhtaç.

Yaşamak için acil ihtiyaçlarını dahi karşılayamayan halk su ve yiyecek bulmak için yollara düşmüş durumda.

Somali aslında bu hallere düşecek bir ülke değil, zengin yeraltı zenginlikleri olan ciddi gelir kaynaklarına sahip, Dünyada denize en uzun sahile sahip nadir ülkelerden birisi.

Fakat, Somali balık dahi tutamıyor!

Somali, bize tanıtılmaya çalışıldığı gibi her yanı çöl olan bir ülke de değil.

Ne var ki burada da batılı çağdaş demokratların eli var.

Sömürü düzenini her yere hakim kılan batı, Somali’yi de yıllarca sömürmüş, Somali’yi terk ederken kan ve göz yaşından başka geriye bir şey bırakmamış.

1949 yılında bağımsızlığına kavuşan Somali, 1975 de iç olaylarla karışmış 1992 de Birleşmiş milletler barış gücü askerleri göndermek zorunda kalmış, Birleşmiş Milletler adına görev yapan Türk birliğinin de bulunduğu Somali de kargaşa ortamı hala devam etmekte.

Türkiye, Devletiyle, hükümetiyle ,sivil toplum kuruluşlarıyla, basınıyla Somali’ye yardımda elinden geleni yapmak için seferber olmuş durumda.

İnsani görevini yerine getirmeye gayret eden halkımız, aynı zamanda Müslüman din kardeşlerinin yanında olduğunu da gösteriyor.

Diyanet işleri ve Kızılay önderliğinde organize edilen yardımlara, Kimse yok mu, Dost eli, Deniz feneri, İHH gibi Dini hassasiyeti yüksek sivil toplum kuruluşları da ciddi anlamda katkılar yapıyor.

Bunun yanında birçok belediye, bütün imkanlarını seferber ederek, her gün gıda yüklü bir tırı yola çıkartmanın çabasını gösteriyor.

Sanayi sektörünün önde gelen firmaları, iş adamları herkes seferber olmuş durumda.

Halk kendi çabasıyla elinden ne gelirse onu yapıyor, cep telefonlarından mesaj atarak bir nebzede olsa insani duyarlılığını gösteriyor.

Bazı ilköğretim çağındaki çocuklarımızın harçlıklarını, Somali’deki kendi yaşıtlarının ölmemesi için göndermesi, insanın gözlerini yaşartıyor.

Herkes el birliği içerisinde gönlünden ne koparsa veriyor.

Bir damla su, bir kaşık çorba belki de bir canı toprağa düşmekten kurtaracak.

Somali’ye ulaşacak bir damla su:

Belki evladı için duadan başka elinden bir şey gelmeyen bir ananın yüreğine serpilen damlalar olacak.

Geçmişi ve geleceği ile onurlu, vakar sahibi Türk milleti bu yardımlarda başı çekiyor.

Yalnız bu yardımlara bakıyorum da, bir kesim bu işin içinde yok.

Sanki onlar İnsani yardımlardan muaflar.

Sanki kara kıtanın Allah’ı ile Onların Allah’ı ayrı.

Sanki yardım etmeme konusunda bir el onların elini tutuyor.

Mesela memleket elden gidiyor, memlekete sahip çıkmak adına, gençlerimize sokakları adres gösterip, eylem yapma yolunu gösteren Çağdaş yaşamı destekleme derneği, bu organizasyonlarda yok.

Zengin Rotari kulüpleri bilmem ki neden sessiz?

Çağdaş hukukçular derneği, her gün ölen siyah çocuklar hakkında acaba ne düşünüyor?

Cumhuriyet mitinglerinin finansörleri, taze canlara para bulmakta niye duyarsız?

Ana muhalefet partisi neden Demokrat solcularını harekete geçirmez?

İsteseler akşama kadar kendilerinin reklamını yapan herhangi bir basın kuruluşundan destekte alabilirler.

Ama yok.

İnsanlığın ölümünü seyretmek, onlara daha kolay geliyor zannederim.

Hiçbir şey yapmadan sürekli tenkit edenler, ne gariptir ki yine tenkit ediyorlar.

Yapmayın, etmeyin diyorlar.

Kendi açımız dururken Somali de ne işimiz var diyeni bile oldu.

Ama ne hikmetse ellerini ceplerine atmak bir türlü akıllarına gelmiyor bu çağdaş zevatın.

Bir de heykelciler vardı, hatırlar mısınız?