Düşlediğim bir İstanbul maviliği , nihayetinde vazgeçemediğim martılar…
Ne zaman gözlerimi kapatsam bu vapurda mis gibi deniz kokusu ciğerlerimde.
Ellerimde simit parçaları, kulağımda İstanbul manzarısından ayıramadığım o büyülü keman sesi..
Konuştuğum yüreğim.
Ne zaman alıp başımı çıkmak istesem bir yerlere hep aynı düş..
Aynı mekan , aynı ses , aynı manzara…
Bıkmadığım bir soğuk , yer yer beyaz örtü, benim için rahmet bereket ,duanın kabulü..
Yüzümde huzurun verdiği tebessüm
Yalnız da değilim yanımda İstanbul …
Aşkın tanımı hiç bu kadar rahatlatıcı olmamıştı..
Aşk İstanbul,aşk deniz , aşk martılar…
İçimi ısıtan bir çay geldi şimdi ince belli bardakla ,
Epeyde üşümüşken tam zamanında ,
demli ve şekersiz…
Hani hoşnutken soğuktan da , yine de baharı özlüyor insan ..
Ve papatyaları beyaz sarı..
Hep bir umut geleceğe doğru.
İçimdeki huzursuz çocuk uzaklaşıyor ben martılara simit attıkça
İyileşiyorum denizin kokusunu aldıkça
Özlemlerimi kucaklıyorum ben İstanbul ‘da.
Ve
Unutuyorum yavaş yavaş unutulmak istenenleri.
Sadece resimlerde bana figüranlık edenleri..
Geçmişte kalıp masal olmayı tercih edenleri.
Yalan yüzleri , hayali karakterleri.
Benim özlemim sadece bahar…
Umutlar hep taze kalmalı , yeniden yeşermeli
Ben baharı yakalamaya yemin ettim..
Sen yalancı baharlarda kendini kandır sevgili….
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.