Karın hatırlattıkları

İncecikten bir kar yağar

Tozar Elif Elif diye

Deli gönül hayran olmuş

Gezer Elif Elif diye

Rivayet odur ki, Elbistan’ın bir köyü olan İncecik, Karacoğlan’ın yaşadığı köyün yukarısında kaldığı için Elif’ine bu türküyle seslenmiş. İyi de etmiş. Kar yükseklerden yağar ve önce yükseklerde mekân kurar. Ve her kar tanesi bir başka söz tutar, bu da ozanın dilinde türkü olur yanar.

Kar Yağar Kar Üstüne
Yar Sevmiş Yar Üstüme
Varsın Sevsin Neyleyim
Turp Yemiş Nar Üstüne.

Neşet Usta’da Kırşehir’den bu türküyü derlerken eminim kar üstüne kar yağışını hissetmiş de söylemiştir. Ozanlar her mevsim başka coşuyor da sanırım kar yağınca sarhoş oluyorlar.

Şu ünlerde ülke, doğudan batıya kış mevsimini yaşıyor ince ince. Kara kış dedikleri bu olsa gerek diyor çoğu. Haklı da olabilirler neyleyim. Kar yağıyor ve beyaz görüyor gözler. Toprağı bir yorgan gibi örtüyor, üşütmüyor işte altında kalanı. Toprak doyuyor suya, süzerek, kanarak içiyor suyu.

Çam ağaçlarına bir başka yakışıyor kar. Dallarına aldığı yükle, saçlarına ak düşmüş nur yüzlü ihtiyarları hatırlatıyor. Hayatın tüm renklerini ve sonunda tüm hayatın yükünü taşımak zorunda olduğunun bir ispatı duruyor ağaçlarda.

Kar, cesareti ve ıstırabı hatırlatıyor. Ayakta kalmak için verilen mücadeleyi, bu mücadeleye rağmen karlar üstüne cansız düşebileceğini unutturmuyor. Sarıkamış’ta şehit olan Türk askerinin daha tek kurşun atamadan ve hatta belki kanını bile dökemeden ruhunu kara telim edişini. Gariptir, kar neden kan kırmızıyı hatırlatıyor? Ve neden kırmızı, kara bu kadar yakışıyor.

İnce İnce Bir Kar Yağar
Fakirlerin Düzüne
Neden Felek İnanmıyor
Fukaranın Sözüne

Âşık, böyle demiş fakir fukaranın halini anlatayım derken ve karla başlamış sözüne. Demek kar, yoksulluğu ve yokluğu da hatırlatıyor. Babaannem dua ederdi; “karda kışta kalanı, yakacak odun bulamayanı, yolda yuvasız kalanı, sen koru Rabbim.” diye. Kar soğuk demek, tipi fırtına demek. İnsanın kendince, âcizane ayakta kalma savaşıdır kar. Rahmetinle ver Rabbim derken, afetinden sığınmanın misalidir kar.

Sabır da vardır karda. Tıpkı karın yağışı gibi, usul, sessiz ve sebatla yağmaya devam eder kar. Bir bakarsınız, o her biri ayrı yaratılmış kristaller sabah olmuş bir dağ olmuş yolunuzda. Kar bekler hem, lodosu ve kış güneşini, erirken bile sabır gösterir. Ve doruklarda beklemek, ıssız ve tek başına, ölümü beklemek gibi kim bilir, ama işte sabretmekten başkası gelmez elinden.

Kar zorluk da demektir. İstanbul da adını bile değiştirdiler; Beyaz Ejder. Ejderlik kara yakışır mı bilmem. Lakin şehirleri, yolları, kaldırımları, kullandığımız alet edevatı, kara göre değil de kendimize göre düzenlediğimizden beri kar çileyi hatırlatır oldu.

Kar, metroloji uzmanı için başka, çiftçi için başka anlam taşır. Çocuklar için kardan adam, avcı için av zamanıdır. Konyalı için Arabaşı Çorbası, Erzurum’da cirit, Kars’ta atlı kızaktır. Ancak kar yine kendini hatırlatır.